Οι μέθοδοι του ραντάρ και της ενδοσκόπησης. Εφαρμογή σε Βυζαντινά και Νεώτερα μνημεία

Περίληψη

Σ’ αυτή την εργασία παρουσιάζονται συνοπτικά τα αποτελέσματα από την εφαρμογή δύο μεθόδων διερεύνησης,  του ραντάρ και της ενδοσκόπησης, στην τοιχοποιία Βυζαντινών μνημείων και κτηρίων του 19ου αιώνα.  Η Μονή Δαφνίου,  η Μονή Οσίου Λουκά (Μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO), ο Ναός της Παναγίας Κρήνας στη Χίο και ο Ναός της Αγίας Σοφίας στην Τραπεζούντα είναι μνημεία μεγάλης αρχιτεκτονικής και καλλιχνικής αξίας, ενώ τα μελετηθέντα νεώτερα μνημεία του 19ου αιώνα (Βίλλα Δουρούτη και Βίλλα Κλωναρίδη)  αποτελούν μέρος της σύγχρονης αρχιτεκτονικής ιστορίας της πόλης της Αθήνας.

Τα παραπάνω Βυζαντινά και νεώτερα μνημεία έχουν υποστεί διαφόρων βαθμών βλάβες κατά τη διάρκεια της ζωής τους.  Σημαντικό βήμα της διαδικασίας αποκατάστασης και βελτίωσης της σεισμικής συμπεριφοράς τους είναι η τεκμηρίωση του τρόπου δόμησ της τρίστρωτης τοιχοποιίας μέσω επιτόπου διερευνήσεων.  Ο στόχος των επιτόπου διερευνήσεων, με χρήση των μεθόδων του ραντάρ και της ενδοσκόπησης ήταν διαφορετικός για κάθε μνημείο.  Η ανάγκη διερεύνησης προκύπτει από τις παρατηρήσεις σχετικά με την αρχιτεκτονική μορφή των κτηρίων (φάσεις κατασκευής,  χρήση διαφορετικών υλικών)  και από την καταγραφή της παθολογίας.

Γίνεται σχολιασμός των αποτελεσμάτων και των περιορισμών εφαρμογής των μεθόδων.